nieuwe vormen, nieuwe liefde

Het is vol in mijn leven. En dat terwijl ik een maand geleden nog dacht; "Het wordt rustiger." Toon heeft nu zo'n druk leven dat er simpelweg maar heel weinig tijd is om contact te hebben. Onze relatie verandert alsmaar meer naar een diepe verbondenheid, een diepe liefde, die niet dagelijks of wekelijks gedeeld wordt, maar die er is, waar we ons beide van bewust zijn, waar we een beroep op kunnen doen, en dat ook doen. Dat is fijn en goed. Mooi ook, want ik leerde zo met Toon dat liefde niet veranderd als de vorm van het contact anders wordt. Een maand geleden kon ik dat alleen bedenken, nu voel ik dat ook echt. Ik stroom mee met dat wat er is en voel me daar goed bij.
Ook met Lode is het veranderd. De lessen die ik te leren had in het contact met hem, heb ik geleerd. Het is rustig geworden in mij naar hem. Wat er nu is, is een dierbare vriendschap met een man die mij heel goed kent in mijn pijnen en angsten, en ik ken hem in zijn pijn en angsten. We hebben veel gemeenschappelijk en delen veel met elkaar. Tussen Lode en Jerry ontstaat er ook meer en meer vriendschap waardoor onze levens zich meer met elkaar gaan vermengen. Mooi, heel mooi.

En zo werd het rustiger. Tot ik Roel in zijn ogen keek tijdens een biodanza weekend. Eigenlijk kon ik het toen nog voor me uitschuiven, ik had alleen de aanwezigheid van "iets" gezien, herkend, ik had het nog niet ten volle gevoeld. Ik zat niet op een nieuwe liefde te wachten, ik zocht hem ook niet op na dat moment van oogcontact. We troffen elkaar een dag later pas echt.
Wat kan ik over mijn contact, over mijn gevoelens schrijven zonder "zoetsappig" te worden, zonder het etiket "verliefd" opgeplakt te krijgen? Ja, ik ben verliefd, maar daarmee is nog niets gezegd. Ik ben niet verliefd in die zin dat ik me verlies, en ook leg ik mijn geluk niet in zijn handen, hij hoeft mijn prins op het witte paard niet te zijn. Ik merk aan het contact met hem, dat ik die lessen dus echt heb geleerd. Want als ik niet op mijn eigen poten zou kunnen blijven staan, zou het contact met Roel niet zo kunnen zijn, zoals het is.
En ja, ik ben verliefd. Ik heb een man ontmoet waarmee ik samen zijn als hemels ervaar, goddelijk. Er komen zinnen uit songteksten bij me op als "to see the heaven in your eyes it's not so far", en "it's amazing how you love". Het voelt zo goed, het is zo nieuw, zo vol, zo totaal. Dat is waarom ik weet dat ik op mijn eigen poten sta, omdat het alles verandert zonder dat ik mezelf er in verlies. Zonder enige overdrijving weet ik dat het onvoorwaardelijke liefde is tussen ons, dat het zuiver is en intens liefdevol, waarbij overgave een vanzelfsprekendheid is.

Nu is Roel een maand in mijn leven, en dus ook een maand in Jerry's leven. Meteen na de eerste ontmoeting met Roel heb ik Jerry er over verteld. Ik zei Jerry dat er een nieuwe liefde in mijn leven is, dat wist ik meteen en zo heb ik Roel ook aan Jerry voorgesteld. Roel vertelde ik meteen dat ik gelukkig samenleef met Jerry en onze kinderen, dat ik een fantastisch leven heb, dat ik van mezelf ben, vrij ben om aan te gaan wat er is. Ja, ik ben vrij en ik voel me ook echt vrij. Vrijer dan ooit. Ja, ik heb er een grote liefde bij. Ja, ik wil verder met Jerry want het is super met Jerry, ik heb niet één reden om het niet te willen. En ja, ik wil vol aangaan met Roel wat er is, hoe de vorm er ook uit ziet.
Jerry vroeg me om rustig aan te doen met Roel. Het is alsof hij het onmogelijke van mij vraagt, alsof hij vraagt tegen de stroom in te gaan zwemmen. Ja, ik wil rustig aan doen voor Jerry. Ik wil hem niet forceren maar weet dat ik dat doe met elke stap die ik zet richting Roel. Jerry komt zijn eigen pijn er in tegen en ik zie dat het het zijne is. Ik heb hem lief, ook in zijn pijn. Het lukt me zo goed om in mijn eigen kracht te blijven en van daaruit er te zijn voor Jerry. "Je zorgt zo goed voor mij", zei Jerry me nadat we weer een avond door de pijn gingen. Ik moest er van huilen. Het confronteerde me met mijn oude denken, mijn oude norm hoe ik leerde goed voor mijn man te zorgen; vanuit die bril ben ik de meest schandelijke vrouw die er is. Maar ik kon ook echt horen wat Jerry zei, wat hij bedoelde; dat ik nabij blijf, in mijn kracht blijf staan, hem zo lief heb en daarmee hem zo help in zijn pijn. Het valt niet mee om met mij te leven, maar ik weet ook dat doordat ik leef zoals ik leef, hij juist zo blij met me is. Ik weet niet waar we heen gaan, waar we uitkomen. Maar ik ben trots op waar ik sta.