oud zeer

Vandaag trapte ik flink in oud zeer.
Ik was bij Paul geweest het weekend. Ik wist dat Jerry een vrouw had uitgenodigd en ik vermoedde dat ze wel gevreeen zouden hebben. Dat voelde prima, niets aan de hand. Merkte dat ik de gedachte had dat als alles maar bij het oude blijft, mijn relatie met Jerry en mijn relatie met de vrouw, dat het me dan echt niets uit maakt. Terwijl ik die gedachte had zag ik daar ook al weer de illusie van in; natuurlijk blijft mijn relatie met Jerry niet hetzelfde en ook mijn relatie met de vrouw verandert... toen was ook dat goed.

Via een indirecte manier kreeg ik onverwachte informatie over hun vrijpartij. (privacy gevoelig)

Auw! Ik liep naar buiten. Ik wist ineens een detail ..... en het pijnlijke was dat ik het aan mezelf verbond.... vergelijken, competitie: "ik ben niet spannend genoeg", "ik heb niet zo'n spetterend seksleven", "ik ben niet sexy", "ik ben niet goed in sex", " ik ben vies"..... Hele oude oordelen die ik maar al te goed ken, die ontstaan zijn in mijn pubertijd. Auw!!
Ik zag dat het mijn gevoelens zijn, echt de mijne, vertrouwde, oude... Maar doordat ik me vergeleek met Jerry, met de vrouw.. maakte ik grote afstand naar Jerry (en naar de vrouw maar die was er niet).

In de tuin hoorde ik Joseph roepen. Hij lag in bed. Ik kroop bij hem in bed, hij kroop tegen me aan en viel weer in slaap. Al snel kwamen de tranen bij mij.... Auw, auw auw!!
Dirkje kwam bij ons, om mij te halen om koek te komen eten. Joseph werd wakker en had wel zin in koek dus.. hup, die was uit bed. Ik bleef liggen en huilde door. Voelde zo mijn verdriet om mijn oude oordelen over mijzelf, zo pijnlijk. Jerry kwam binnen, kwam bij me liggen. Ik huilde verder, het duurde en het duurde...
"Wat ben je aan het doen?" vroeg Jerry (dat is voor ons geen oordeel maar betekent zoiets als "wat voel je, wat denk je, wat ervaar je... maar dan een actievere, meer verantwoording nemen voor wat je doet) "Ik ben aan het helen", zei ik. Toen vertelde ik over mijn oordelen die ik tegen kwam, die zo pijnlijk zijn en waar ik op dat moment zo de pijn van kon voelen.... Ook in mijn lijf, in mijn voorhoofd deed het pijn. Soms zo heftig dat ik even stoppen moest met huilen.
We lagen lekker samen. Dirkje en Joseph kwamen vragen of we ook koek kwamen eten; "ja, zo.... als ik klaar ben met huilen". 2 Minuten later waren ze er al weer.

Wat is dat toch pijnlijk, en tegelijk zo'n kado... die oude oordelen die opkomen en waar ik steeds meer de pijn van kan voelen in het nu. Oordelen die zo gewoon voor me waren.. Ik zie nu dat het maar oordelen zijn, maar wat heb ik ze geloofd!!! Dan vind ik het zo'n kado dat Jerry een actief seksleven heeft buiten mij om waardoor ik deze pijn nu kan voelen, helen en loslaten. Ik heb deze oordelen niet meer nodig. Ik heb het ook niet meer nodig om te vergelijken. Maar het zit Nog in mij, maar al een stukje minder dan vanmorgen.