een andere keuze dan liegen

Voor mij is het heel belangrijk om geen geheimen te hebben. Dat betekent niet dat ik iedereen het achterste van mijn tong laat zien. Wat ik vertel over mijn leven aan mensen is een keuze van dat moment. Ik voel me tot niets verplicht om wat dan ook te moeten vertellen. Het gaat mij om mijn belang om niets te hoeven verzwijgen, want iets moeten verzwijgen voelt helemaal niet goed.
Ik voel me vrij, energiek, goed in mijn lijf, als ik mezelf voluit kan zijn naar mezelf toe en naar anderen. Dat betekent met alles wat er in mij is zonder dat ik dat allemaal op elk moment moet delen. Ik heb niets te verbergen en daarnaast voel ik me niet verplicht om alles te vertellen. Maar ik wil het kunnen vertellen want door te liegen of te verzwijgen laat ik een stukje van mezelf "niet mee doen", het mag er niet zijn. Ik merk dat liegen, verzwijgen en ontkennen mij onvrijheid oplevert.

Maar zeker in mijn relatie met Jerry wil ik niet dat er iets is wat hij niet mag weten, wat ik moet verzwijgen. Zelfs over intieme belevenissen van mijn seksleven met een andere man zwijg ik niet als het belangrijk voor me is om daar wat over te delen. Het gaat mij niet om het "verslag doen" van hetgeen ik doe, dat doe ik zelden of nooit. Maar dat wat me geraakt heeft in het contact, dat wat mij bezig houdt deel ik met Jerry. Ik wil voluit open mezelf kunnen zijn, en kunnen delen wat er in mij is, zeker bij Jerry. Wanneer Jerry iets niet horen wil dan respecteer ik dat uiteraard, dat vind ik ook prima. Het gaat er niet om dat hij alles moet weten maar dat er niets is waar ik over zwijgen moet omdat het niet mag van hem, omdat hij het afkeurt, omdat het ruzie zou opleveren.

Ooit overwoog ik om met een vriend te vrijen terwijl Jerry dat niet wilde (lees "grenzen in een vrije relatie nov. '06). Ik dacht; "Het is zijn moeite met de situatie. Ik moet me begrenzen in het contact alleen om zijn gevoelens te sparen." De enige reden die ik had om het niet te doen lag buiten mij en mijn vriend, die lag bij Jerry. Ik dacht dat ik de keuze had om te liegen of om het niet te doen, of met een kwade kop zeggen "bekijk het maar ik doe het toch". Ik zie nu nog een andere keus. Ik had kunnen zeggen: "ik heb gehoord en begrepen dat het voor jou heel moeilijk is als ik .... maar ondanks jou moeite daarmee, en ondanks dat jij het niet wil, kies ik er voor om het wel te doen." Niet met als doel om iemand te kwetsen met mijn acties. Het is niet mijn intentie om te kwetsen. Ook niet met het doel om bot mijn zin op een egoïstische manier door te zetten. Maar als ik toch iets wil doen wat de ander afkeurt terwijl ik in contact blijf met degene, blijf houden van hem, vind ik het belangrijk daar vooraf verantwoordelijkheid voor te nemen. Ik vind het ook eerlijker en van meer verantwoordelijkheid getuigen, om de ander daar vooraf van op de hoogte te brengen in plaats van achteraf, wanneer het al gebeurd is. Ieder mens is vrij om te kiezen. Dat je een relatie hebt betekent niet dat jij de ander iets kan verbieden (of de ander jou iets kan verbieden). Een vrij mens betekent voor mij dat je je verantwoordelijkheid neemt door je eigen keuzes te maken, dat het jouw keuzes zijn, niet opgelegd door hoe het hoort of wat een ander van je verwacht.
Ook als ik terug kijk zou ik hetzelfde kiezen als destijds, ik zou ook nu niet met de vriend vrijen omdat het voor mij heel belangrijk is om Jerry niet te forceren en mijn relatie met Jerry niet onder druk zetten. Wat er nu wel nieuw in is, is dat ik een nieuwe keuzemogelijkheid zie. Naast te liegen of het niet te doen, zie ik nu dat ik het openlijk toch had kunnen doen. Dan had ik vooraf kunnen zeggen dat ik zijn begrenzing niet tot de mijne maak maar wel van hem hou en hem respecteer.

Ik propageer hiermee dus geen onverschilligheid en egoïsme. Het verschil zit hem in het verantwoordelijkheid nemen en het in contact blijven. Wanneer je "gewoon maar doet" en je "nergens wat van aantrekt" (ik doe waar ik zin in heb en de ander zoekt het maar uit), trek je je terug uit het contact, er is geen contact vanuit dit, voor mijn onverantwoordelijke gedrag. Je zet je af tegen de ander, de ander is dan je tegenstander in plaats van je vriend die naast je staat. Waar ik het over heb is vanuit het contact, vanuit de liefde voor jezelf en de ander, zeggen dat je kiest om iets te doen wat de ander heel erg moeilijk vind. Ondanks je liefde voor de ander, ondanks dat het niet je intentie is om de ander te kwetsen, toch iets doen wat de ander niet wil wat je doet. Gaan staan voor jezelf, voor je eigenheid en daar verantwoordelijkheid voor nemen, in contact met de ander.

Ik vind heel erg spannend om openlijk iets doen wat mijn partner niet wil. Er is een openlijk conflict, je bent het openlijk oneens en je conformeert je niet aan de ander zijn behoeftes en grenzen. Ik zie dat het mijn vrijheid is om dat te doen. Het is een keuze met risico's (je hebt niet in de hand wat er daarna gebeurt) maar je kunt overwegen die te nemen. Je gaat daarbij voor een hele belangrijke waarde staan : "ik ben van mezelf".
Paulo Coelho schrijft in "de Zahir" heel treffend hoe wij in relaties elkanders bezit worden in plaats van elkanders vriend te zijn, het hele boek is een zoektocht naar waarachtige liefde: "Wanneer we trouwen zijn we bevoegd bezit te nemen van het lichaam en de ziel van de ander". Je bent dus nooit het bezit van de ander, je blijft altijd van jezelf. Wanneer onze partner iets niet wil, zien we meestal maar twee mogelijkheden; liegen of zijn grens accepteren, alsof de ander meer zeggenschap heeft over wat we doen dan wij zelf, alsof we onze partner moeten gehoorzamen. Door me bewust te worden van deze nieuwe mogelijkheid in mijn keuzen, verschaf ik mezelf weer een stukje meer vrijheid, en neem ik weer een stukje meer verantwoordelijkheid voor mij eigen leven in relatie tot anderen.