bijzonder feestelijk feestje

Jerry ging op het laatste moment toch mee naar het biodanza feest. Leuk, want ik had er zin in om ook met hem te dansen. Achteraf was ik helemaal super blij dat hij er was.

Toen ik binnen kwam begroette ik een man die ik daar eerder ontmoet had. Terwijl ik met hem sprak keek ik langs hem heen en ik zag, twee meter van mij vandaan, Toon zitten.... (Toon is mijn vriend die een tijd geleden de relatie met mij verbrak omdat zijn relatie met zijn vrouw erg moeizaam is, lees "Afscheid van Toon" maart '07)
Ik bloosde, voelde mijn hart sneller slaan, was even helemaal in de war. Ik weet niet of het me gelukt is om met goed fatsoen het gesprek met de man af te maken... hoe ik dat gedaan heb weet ik niet meer. Ik wilde maar één ding; het gesprek stoppen en naar Toon.
Ik liep naar hem toe, ik was totaal overdonderd, ik had hem daar niet verwacht...
Ik weet niet meer wat er precies gebeurde tussen Toon en mij, ja, ik herinner me dat we elkaar vasthielden, elkaar aankeken.. zo blij allebei. Ik zei niet veel omdat ik geen woorden had die pasten bij wat ik beleefde. Ik zei dat ik van hem hou waarop hij antwoordde dat hij dat weet. Ook die woorden waren totaal overbodig.
Na de eerste schok, en de eerste blijdschap om hem weer te zien kwam er in me op; "ga mee naar Jerry, ik wil dat Jerry je ook ziet (ze hebben elkaar ooit vijf minuten gesproken en gezien toen Jerry mij een keer bij Toon afzette). Ik wil mijn vreugde, mijn hereniging van dat moment met Toon, ook met Jerry delen.
Dus ik keek waar Jerry was.. die stond met Lode te praten! (Lode is mijn vriend waar ik zo gemakkelijk verliefd op wordt, me snel afhankelijk maak van hem. Lees "mijn kleine meisje" maart '07)
We liepen er hand in hand naar toe. Ik begroette Lode en toen Lode Toon zag zei hij heel enthousiast "hé Toon!" (Lode en Toon hebben elkaar eerder ontmoet. Toon had toen Lode herkend en hem aangesproken en gezegd; "we hebben een gemeenschappelijke vriendin.")
Jerry en Toon lachten naar elkaar. Toon vroeg hoe het voor Jerry was. Jerry zei dat hij het heel fijn vond, dat hij het heerlijk vond om mij zo te zien stralen. Ja, dat zal ik inderdaad wel gedaan hebben... en ik zag dat Jerry blij was, blij voor mij.

Ik was totaal overdonderd.
Pas halverwege de biodanza workshop, in contact met Toon kwamen de eerste tranen. Later volgden er nog meer. Tijdens de biondanza les merkte ik hoe fijn ik het vond dat Jerry er was. Ik voelde me op sommige momenten zo wankel. Ik zocht hem op om even bij hem te schuilen, me even gesteund te weten, een beetje rust te vinden, te voelen dat het allemaal goed is... het was me zo veel, ik kon het niet bevatten.

Het was zo'n bijzondere avond;
Jerry en Toon dansten zo prachtig samen, omhelsden elkaar, kusten elkaar zelfs... en ik stond daar haast als een kind zo blij bij te springen met mijn vuistjes in de lucht....
Ik danste samen met Jerry en met Lode, met z'n drieën, we hadden plezier met elkaar.
Toen ik met Jerry samen danste kwam Toon om ons heen dansen en riep "Haleluja, Haleluja!" met zijn armen in de lucht.. als een soort lofbetuiging voor ons samen.. ongelooflijk! Jerry en ik genoten.. van elkaar, van onze relatie maar ook van Toons enthousiasme over ons...
Ik heb maar even met Toon gesproken.. we waren beide zo overdonderd dat we zomaar ineens in elkaars gezelschap waren... dat was al zo veel, zo heftig. Wat een extra kado was, was dat hij zei dat hij al van plan was om over een paar weken weer contact met mij te maken en ons contact weer op te nemen..... tjonge jonge.....


Als ik terug kijk, is het nog steeds heel onwerkelijk. Het was zo bijzonder wat er gebeurde, ik ben er zo blij mee.
Wat ik nooit had kunnen bedenken, en wat me heel erg heeft verbaasd, is dat ik Toon meteen mee nam naar Jerry. Dat ik dat wilde, dat ik mijn geluk meteen met Jerry wilde delen, de vanzelfsprekendheid dat ik wist dat Jerry ook blij zou zijn, dat vind ik zo bijzonder! Dat is voor mij het bewijs dat ik vrij ben, dat ik me vrij gemaakt heb, samen met Jerry, van de onderdrukking die er uit gaat van monogamie. Dat we in alles elkaars vriend zijn, niet elkaars bezit. Wauw!! Die impuls, om Toon mee te nemen naar Jerry, was zeker niet bij me op gekomen als ik niet overtuigd was dat Jerry echt voluit mijn liefde voor andere mannen kan ondersteunen, dan had ik Toon absoluut liever voor mezelf gehouden, wat voor de buitenwereld ook veel logischer zou zijn misschien.. dat ik lekker met hem samen wilde zijn. Ik herinner me ook dat ik Toon zei toen ik hem mee wilde nemen naar Jerry: "Je bent welkom in mijn leven maar ook in dat van Jerry." Toen ik dat zei wist ik dat het zo was. Toch vond ik dat ook heel vreemd dat ik dat zei... het is zo ongewoon! Ik heb het daarom aan Jerry gevraagd of dat klopt. En inderdaad, het klopte. Hij zei dat hij blij is met Toon in zijn leven omdat hij ziet dat Toon voor mij belangrijk is, of hij zelf ook wat met Toon heeft, dat kon hij niet zeggen, daarvoor kent hij Toon nog te weinig.

Lode zei laatst tegen mij: "Jerry is echt een voorbeeld voor mij. Ik kan zoveel van hem leren." Ja, Jerry is een voorbeeld. Nu ik er over na denk zeggen alle mannen dat die dicht bij mij staan. Ze hebben veel respect, maar ook bewondering voor Jerry en verbazen zich over hoe hij dit doet met mij, hoeveel ruimte hij mij kan geven. Ik ook, ik verbaas me ook. Wat een voorbeeld, wat een wonder van een man... Wat ben ik toch een geluksvogel!

sanne blijft slapen

Sanne belde.. ze was verdrietig, ze had het moeilijk in de relatie met haar lief. Een dag later belde ze opnieuw. Ze vroeg of Jerry en ik thuis waren het weekend want ze wilde graag bij ons komen nu ze zich wat kwetsbaarder voelde door wat er in haar leven gebeurd. "Heerlijk", zei ik," we zijn vanavond beide thuis, morgen ga ik logeren bij een vriendin en dan is Jerry thuis met de kinderen. Je bent heel welkom. Ik hoef Jerry het niet te vragen, ik weet dat hij het zalig vind als je komt".

Zo haalde ik haar die avond op het station op. Ik omhelsde haar en zei; "Welkom thuis. Het is alsof ik een dochter van de trein haal." Niet dat het voelt alsof ze een kind van me is maar ik voel zo'n sterke verbinding met haar, zo hecht voelt het. Zij was ook blij dat ze zich zo lekker thuis voelt bij ons en ook Jerry vond het zo fijn dat ze bij ons komt als het moeilijk is in haar leven.
Ik zou de volgende dag, zaterdag, naar een vriendin gaan en daar blijven slapen. Sanne en Jerry vrijen af en toe met elkaar. Dat is prima voor mij, het vertroebeld geenzins dat wat ik met Sanne heb, in tegendeel, wij praten ook regelmatig samen over hoe dat voor ons beide is, wat we er in tegen komen. Ik gun hen beide hun vriendschap en hun genieten van elkaar. Ik geniet daar van, op afstand, want ik ben blij voor hen. Bovendien is het erg zuiver tussen hun; een sterke vriendschap, aantrekkingskracht maar geen willen bezitten, verliefdheid of wat voor een afhankelijkheid dan ook. We doen dit ergens op een hele mooie manier met z'n drieën, in contact met elkaar.
Ik voelde dat als Sanne wilde blijven als ik naar mijn vriendin ging, ik dat prima vond. Ik merkte ook dat het wat mij betreft prima zou zijn als ze samen in ons bed zouden slapen (en vrijen). Als Jerry dit maar goed van tevoren vertelde aan Dirkje en Joseph (onze kinderen van 5 en 3,5) want ik wilde niet dat zij de volgende ochtend ineens Jerry met Sanne in ons bed zouden vinden, onvoorbereid. Ik vond het heerlijk om die ruimte te voelen, dat ik zelfs mijn bed, mijn gezamenlijke nest met Jerry, kon delen. Ik weet niet of het goed voor me is als Jerry daar met een andere vrouw in slaapt en vrijt, maar met Sanne voelt het echt goed. Ik heb het hun allebei verteld, hoe dit voor mij was en ik vertrok de volgende middag naar mijn vriendin met veel zin en een gerust hart; het was echt prima voor mij.

Sanne bleef inderdaad en ze sliepen samen in ons bed. De volgende ochtend was dit wel wat onwennig voor de kinderen geweest maar al snel was dit voorbij en sprongen ze op het bed, zoals zo vaak..
Toen ik weer thuis kwam vroeg ik hen; "En wie lag er vanmorgen bij papa in bed, mama?" Nee, Sanne", zei Joseph. "Ja, zei ik, en morgen lig ik er weer lekker." Heel gewoon eigenlijk...

onze kinderen en ons liefdesleven

Ik vertelde Jerry dat ik nog altijd verdriet voelde om Toon. "Heb jij verdriet?" vroeg Joseph. "Ja", zei ik. "Waarom?", vroeg Dirkje. Ik vroeg hen of ze nog wisten wie Toon is, dat wisten ze nog. Ik vertelde ze dat Toon niet langer mijn vriend kan zijn. Dirkje vroeg door, waarom dat niet kon. Ik zei dat de mama van Toons kinderen het moeilijk vind dat Toon en ik vriendjes zijn, dat ze dan ruzie maken en dat we dat niet willen want ruzie maken vind ik niet fijn. Dat begrepen ze wel, dat als er ruzie van komt het dan niet fijn is...

Ik geniet er van hoe onze kinderen leren dat liefde gedeeld wordt en niet exclusief tussen Jerry en mij is. Dat Sanne bij Jerry in bed kan liggen, dat daar niets stiekems aan is. Ze zien ook mijn vriendschap met Sanne. Bovendien zien ze dat we niet alleen of vooral intiem zijn met anderen, ze zien ook dagelijks hoe blij Jerry en ik met elkaar zijn. We praten veel, knuffelen regelmatig. Ze ervaren dat het gewoon is dat we veel respect voor elkaar hebben. We hebben zo'n gezellig, veilig nest hier. Ik ben er trots op, dat het ons lukt om de liefde zo te laten stromen; naar elkaar, naar de kinderen, naar de mensen om ons heen.. en dat we dat ook laten zien aan onze kinderen.

Nu nog de vraag hoe we hiermee omgaan met buren, ouders, ouders van vriendjes.. want ja, als Dirkje en Joseph ergens vertellen dat Sanne bij Jerry in bed lag.... ongetwijfeld zullen ze denken dat hij vreemd gaat, dat ik van niks weet. Hoe we dat gaan aanpakken... ik weet het nog niet.