Harry, Mirjam en Rebecca

Harry is een paar weken geleden overleden.
Harry is, zoals dat heet, de ex-man van mijn vriendin Mirjam, zij noemde hem haar ex-genoot. Maar wat Harry echt was en is voor Mirjam, is; de man van haar leven, de vader van haar kinderen, een zeer bijzonder,dierbaar mens voor haar.

Toen ik Mirjam een jaar of 10 geleden ontmoette en we vrienden "groeiden", waren ze nog getrouwd en woonden ze met elkaar en samen met hun kinderen. Op een gegeven moment kwam Rebecca in Mirjams leven en was er meteen liefde tussen de vrouwen. Er begon een periode van zoeken; hoe gingen ze dit doen met z'n drieën? De liefde was sterk tussen de twee vrouwen en Harry vond dat erg moeilijk . Op een gegeven moment zei hij tegen Mirjam: "Je moet kiezen; of je kiest voor mij of je kiest voor haar", waarop Mirjam antwoordde: "Dan kies ik voor mezelf." Mirjam ging op zichzelf wonen. De scheiding tussen Mirjam en Harry werd een feit.

Maar de liefde doofde niet tussen hen. In het begin was het heel moeilijk en pijnlijk vaak, om een nieuwe weg te vinden, ook voor en met de kinderen. Maar door de jaren heen ging het steeds beter. Ze waren elke week een avond met hun gezin samen, aten dan samen en waren vooral met elkaar. Mirjam woonde inmiddels samen met Rebecca. Ook het contact tussen Harry en Rebecca werd steeds beter, steeds vriendschappelijker. Ook los van de kinderen kwam Harry regelmatig voor een bakkie koffie en hadden ze het fijn met elkaar.

Twee jaar geleden werd er bij Harry kanker ontdekt, met uitzaaiïngen. Geleidelijk aan werd hij zieker en zieker. Ondanks Harry's relatie met Cindy, vroeg hij afgelopen zomer aan Mirjam of ze voor hem wilde zorgen als hij niet meer voor zichzelf kon zorgen. Dat wilde ze.

Zijn sterfbed was een lang, intens en helend proces voor Harry en al zijn dierbaren. Mirjam regelde alles, werd als testamentair executeur aan gesteld door Harry, en was dagelijks bij hem. Hoe zieker hij werd, hoe meer ze er was. De zorg voor Harry vereiste steeds meer professionaliteit maar vooral sensitiviteit waardoor er steeds meer mensen afvielen die voor Harry konden zorgen. Mirjam deed steeds meer en meer, waakte bijna elke nacht bij hem. Ook Rebecca was zeer betrokken; ze struinde stad en land af voor de lekkerste hapjes waar Harry zin in had en ze ging hem elke dag scheren; een vast ritueel. Harry noemde Rebecca: "mijn zusje".

Toen Cindy terug kwam van een korte vakantie en aan Harry vroeg: "Hoe
gaat het? Is er nog wat gebeurd?", antwoordde Harry met "ja". Je moet iets weten", zei hij heel ernstig, "ik hou ook van Mirjam".

Een paar weken voor hij overleed, midden in de nacht, terwijl Mirjam in dezelfde kamer lag te rusten en te waken over hem, zei hij: "Stom he?". "Wat is er stom Harry?", vroeg Mirjam. "Nou, we hadden dit toch al die tijd al zo kunnen hebben, zo samen; jij, ik en Rebecca. Maar ik was gewoon te trots. Ik wilde dat je zou kiezen. Stom he? Jij had toen al het idee om met elkaar in één groot huis te wonen."

Tijdens de uitvaart was Cindy de eerste die het woord nam en liefdevol sprak over haar relatie met Harry. Mirjam nam later ook het woord. Ze noemde Harry "de man van mijn leven" en vroeg later "de vrouw van haar leven", Rebecca, om naast haar te komen staan. Tot slot zongen de twee vrouwen voor Harry een leuk, ondeugend liedje waarop de aanwezigen met applaus reageerden. Volgens mij was dat applaus niet alleen voor dat leuke liedje...