laten vieren

Ik voel me uitgenodigd om te laten vieren, om ruimte te bieden, om opnieuw te kijken of ik verwachtingen heb naar de mannen waar ik intiem mee ben en om die vervolgens weer los te laten. De aanleiding daarvoor is dat Lode me vorige week zei dat hij actiever op zoek wil gaan naar een lief om uiteindelijk mee te gaan samenwonen. Jerry vertrok de dag daarna voor bijna de hele maand naar de andere kant van de wereld en Toon vertelde me weer een dag later dat hij gevreeën had met de vrouw waar hij een oogje op heeft. De drie mannen waar ik me zeer verbonden mee voel lijken zich allemaal van mij af te bewegen…
Ik merkte dat ik met alle drie kon meebewegen, ruimte kon geven.. ik wil niet anders dan het beste voor hen alle drie... Doe maar, ga maar... ik zie wel wat er verandert voor mij, het verandert sowieso. "Stilstaan is achteruitgaan", las ik eens en herinnert me telkens aan het veranderende karakter van het leven, dat niets blijft zoals het is.

Toen ik Toon een aantal dagen geleden aan de telefoon had zei hij dat hij niet weet of hij nog met me wil slapen. Hij heeft tot dusver monogaam geleefd, zijn contact met mij is heel waardevol voor hem en de nieuwe vrouw in zijn leven voelt zo goed dat hij daar toekomst in ziet. Hij is open naar ons beide en zei me dat hij zijn eigen weg hier in wil zoeken; wat past bij hem, wat voelt goed, kan hij intiem zijn en seksualiteit beleven met meer dan één vrouw? Waar ligt zijn grens? Ik vond het heel moeilijk om te horen dat hij mogelijk niet meer met mij zou willen slapen. Ik zei; "Je moet niets. Als je in het moment voelt dat je niet met me wilt slapen, of niet met me wilt vrijen is dat helemaal prima voor mij. Maar als je van tevoren beslist om dat niet meer te doen, voelt dat als een deur dicht doen, dat er iets niet meer mag, er ontstaat “verboden terrein".

Ik dacht er over na. Alles wat "moet" betekent onvrijheid voor mij, alles wat "niet mag” ook. Zowel moeten vrijen of niet mogen vrijen is beide onvrijheid voor mij. Als het voor Toon te moeilijk is om op dit moment twee vrouwen heel intiem lief te hebben kan het zijn dat hij een deurtje naar mij dicht doet. Die gedachte voelde pijnlijk aan. Waarom, vroeg ik me af.... dat is toch van hem.. hij vind het moeilijk... hij doet een deurtje dicht.. dat heeft toch niets met mij te maken?
Het pijnlijke voor mij is dat ik zo geneigd ben om het persoonlijk op te pakken, dat hij de deur naar MIJ dicht doet.. ja, DAT doet zeer.. Maar dat is niet zo, zijn situatie is veranderd en dat maakt dat hij verandert in het contact naar mij. Hij kan mogelijk niet blijven stromen naar mij op een aantal aspecten, dat gaat over hem, niet over mij. Ik huilde, die verwarring, denken dat Toon MIJ afwijst.. DAT doet zoveel pijn, en dat heb ik zo vaak gedaan in mijn leven... keuzes die anderen maken verbinden aan mezelf, denken dat ik niet goed genoeg ben, dat ik afgewezen wordt. Au! Ik kon de pijn ervan voelen doordat ik zag dat dat helemaal niet klopt, maar dat ik dit zo vaak zo beleefd heb.

Mijn wens is dat Toon kiest om dicht bij zichzelf te blijven, te durven voelen wat goed is voor hem. Als hij trouw is aan zichzelf, is hij automatisch ook trouw aan mij, welke consequentie dat ook heeft voor ons contact. Want dat realiseerde ik me gisteravond na het mediteren; als ik de ander lief heb, heb ik mezelf lief.. als ik de ander respecteer, respecteer ik mezelf. We zijn allemaal één. Dat wat ik naar een ander doe, doe ik naar mezelf. Door voluit de ander de ruimte te geven te zijn wie hij is, zijn eigen pad te volgen ook al zijn de desbetreffende keuzes voor mij niet gemakkelijk, juist zo ondersteun ik mezelf om hetzelfde te doen, om MIJN weg te gaan ook al is dat voor de ander niet altijd makkelijk.

Elke verandering betekent loslaten. Dat brengt per definitie afscheid met zich mee. Dat voel ik nu ook weer zo... alsmaar dat afscheid. Het was zo fijn zoals het ging met Toon en ik realiseer me zo dat nu alweer verleden tijd is. Au. Het zal anders worden, ik weet nog niet hoe... Een uitnodiging om los te laten, vrij te geven en te vertrouwen op dat het precies goed is wat er is….