een keuze die Jerry afkeurt

Terwijl ik met Jerry op een biodanza feestje was, kwam ik een man tegen waar ik super mee kon dansen. Door ons samen dansen voelde ik mijn vuur, mijn passie.. zalig. Naderhand vroeg hij mijn emailadres, hij wilde me nog wel eens zien, zei hij. De man was niet het type man waar ik doorgaans graag contact mee heb maar hij voelde als een uitdaging.. om op mijn eigen poten te blijven, mijn grenzen goed te bewaken... want ik veronderstelde dat hij niet heel voorzichtig om zou gaan met dat wat de ander wil, ik dus. Mijn emailadres.. dat vond ik wel goed.. zo konden we wat uitwisselen en kon ik voelen wat er in mij was naar deze man.

Jerry had genoten van mijn dansen met de man maar was niet blij dat het contact verder ging dan die avond. "Waarom niet?" vroeg ik. "Ik vertrouw hem niet, hij voelt niet goed", zei Jerry. Hij had het vuur tussen hem en mij gezien en zei dat hij niet wil dat ik het contact met hem verder aan zou gaan. Wat nu? Ik dacht er over na, over wat Jerry zag in deze man, dat beangstigde me een beetje. Wat had ik met deze man? Een mengeling van aantrekkingskracht en angst. Voor mij was de man ook nieuw, nieuw in die zin dat ik meestal dit "soort" mannen, macho, haantje, niet erg fijngevoelig.. snel veroordeel en ze uit de weg ga. Ik vond ze tot nu toe vooral eng, bang dat ze over mijn grenzen heen zouden denderen. Ik voelde genoeg vertrouwen in deze man dat ik wist dat hij geen slechte intenties had, ik zag zijn onschuld. Hij was waarschijnlijk wel wat "hardhorend".. dat maakte het een uitdaging voor mij; om te zien of ik bij mezelf kon blijven in contact met hem. Of ik voor mezelf kon blijven staan ook als hij daar niet "blij" van wordt.
Jerry wil niet dat ik dit contact aan ga, moet ik het dan dus niet doen? "Mag" het dan niet? Heb ik Jerry's goedkeuring nodig? Wat als ik het wel aanga zonder Jerry's steun? En als er dan wat naars gebeurd? "Eigen schuld, dikke bult? Ik heb je toch gewaarschuwd?" Dat leek me geen fijne optie. Ik realiseerde me, dat ook al zijn we het oneens of het "verstandig" is, ik toch Jerry's steun wilde.

Ik zei Jerry dat ik het fijn vind dat hij zijn gedachten over deze man met me deelt, dat ik dat meeneem in mijn overwegingen en er alerter door ben, ik vind zijn oordeel belangrijk, maar dat ik toch het contact aan wilde gaan met hem. "Wat kan er gebeuren? Waar ben je bang voor?" vroeg ik Jerry. "Hij kan over je grenzen gaan, je beschadigen... ik wil niet dat hij je beschadigd, het gaat zo goed met je." Ik voelde me blij met zijn zorg om mij maar ik zag ook zijn eigen belang hierin.... dat als ik "op mijn bek" ga, dat hij daar dan ook last van heeft.. me "op moet vangen". Ik vroeg hem of ik mijn eigen lessen mag leren, eventueel met wat pijn.. dat ik daar ook wel weer overheen kom als dat zou gebeuren. Niet dat ik roekeloos ben maar juist dat als ik een verkeerde inschatting maak, ik daar zelf achter wil komen. Ik schat in dat ik dit aan kan, misschien is dat niet zo maar dat wil ik dan zelf ondervinden. "Ja, je mag je eigen fouten maken, doe maar wat jij denkt dat goed is" zei Jerry. Daarmee wist ik dat hij me er ook in zou steunen om het contact op mijn manier aan te gaan en mocht ik me toch bezeren in dit contact, dat ik op hem kon rekenen.

Dit is voor mij zo de essentie..
mijn eigen leven leiden betekent mijn eigen keuzes maken. Ook die keuzes die Jerry niet ziet zitten. Hij ging achter mij staan; jij wilt dit en dan is het goed, ik steun je. Dit is voor mij het summum van vrijheid in verbondenheid.. van tegen de "zin" van de ander dingen doen maar wel met diens steun, me werkelijk gesteund weten op mijn weg. Ik ben van mezelf en heb een vriend. Prachtig. Loslaten en verbonden tegelijk. Door dit samen zo te bespreken en er stappen in te nemen, zijn Jerry en ik weer samen gegroeid naar meer "op onze eigen poten" en verbonden tegelijk. Weer hebben we aan respect voor elkaars eigenheid gewonnen.