Toons feestje

Toons feestje

Toon vierde zijn verjaardag. Ik zou er heen gaan en Fien, zijn nieuwe vriendin, zou ook komen. Toon en ik hadden een tijdje geleden afgesproken dat ik niet zou blijven slapen omdat ik zijn zonen nog niet ken. Ik sprak met Lode af om naderhand bij hem te gaan slapen. Dat vond ik een fijn vooruitzicht, zeker nu Toons feestje er voor mij heel anders uit zou gaan zien; Toon “samen” met Fien..

Ik begroette Toon, kreeg een kus van hem en merkte dat hij me niet wilde omhelzen door de manier waarop hij me bij mijn heupen pakte. “afstand.. hij wil mij niet dichtbij, au.. “ ging het door mij heen.Ik voelde me er een beetje door ontmoedigd maar kon me ook bedenken dat ik wel echt welkom ben bij Toon. Dat maakte dat het me lukte om contact te maken met de mensen die er waren, open, zien wat er is.

Fien en ik creeërden een mogelijkheid om te kunnen praten. Ik vertelde haar hoe de situatie voor mij is. Dat ik haar en Toon van harte de liefde gun. Dat Toon niet “mijn lief” is en dat nooit zal worden. En dat ik geen concurrent van haar ben. Ik hou van Toon en vind ons contact super fijn. Ik vertelde waar deze nieuwe situatie bij mij aan haakt. Dat ik zo geneigd ben stappen die Toon zet op mezelf te betrekken. Als hij niet meer met mij wil slapen/ vrijen, dat ik dat zo snel persoonlijk maak, alsof het tegen mij gericht is. Ik vertelde haar ook dat ik soms gedachten heb dat ik niet “mooi genoeg” ben wat in deze situatie ook meteen weer voelbaar wordt. Ik ben geneigd te denken dat Fien mooier is dan ik. Ik vertelde ook dat het vrijen met Toon ontstaat vanuit het contact wat er is tussen ons, dat het me niet om het vrijen gaat maar wel om open het contact met Toon aan te kunnen blijven gaan. Ik zei haar dat als mijn contact met Toon oppervlakkig wordt, als ik hem niet meer in zijn diepste wezen kan ontmoeten, dat ik dan vermoedelijk afhaak.
Fien vertelde me hoe het voor haar is. Dat ze met haar verstand Toon en mij de ruimte wil geven maar dat dat gevoelsmatig heel moeilijk voor haar is. Dat ze bang is dat ze zich zou afsluiten naar Toon. We hadden een fijn, open gesprek. Heel fijn om zo samen vanuit berokkenheid en respect naar elkaar, uit te wisselen over onze angsten, dat we elkaar er in konden ontmoeten. Zo fijn!

Later had ik fijn contact met Toon. Ik vertelde hem hoe het met mij was en dat ik het zo fijn had gevonden om met Fien te praten. Toon vertelde hoe hij de dag beleefde, met Fien er bij en met mij. Het was fijn en het stroomde tussen ons. “Ik zou je NU een dikke kus willen geven”, zie ik met grote grijns.”Ik voel hem”, zei Toon met pretoogjes. Fijn om mezelf te kunnen zijn, te kunnen blijven stromen en er een weg in te vinden.

Na ons gesprek merkte ik dat ik weg wilde gaan, ik was “klaar”, ik had met Fien en met Toon gesproken, er was uitgewisseld wat er was en het was genoeg voor mij. Ik kuste Fien en ging naar Toon om afscheid van hem te nemen. Opnieuw voelde ik dat Toon mij niet fysiek dichtbij toeliet en weer voelde ik het als een afwijzing. Au.
Toon zag het aan me en zei dat hij even met me mee wilde lopen naar mijn auto. Ik vertelde hem hoe moeilijk ik het vind het niet persoonlijk op te pakken, dat me dat nog niet lukte. Ik huilde en Toon was lief voor me maar maakte zich er niet verantwoordelijk voor, hij liet het gelukkig bij mij.

In de auto onderweg naar Lode besloot ik eerst te gaan mediteren. Want ik voelde me kwetsbaar en merkte dat ik vanuit mijn verwarring wilde gaan schuilen bij Lode .Dat wilde ik niet. Hij hoeft het niet “goed te maken”, er viel niets goed te maken. Dit is mijn weg, om mijn gevoelens de mijne te laten zijn. Ik wilde tot mezelf komen waardoor ik op mijn eigen poten het contact met Lode aan kon gaan. Op-nieuw, een nieuw contact. Ik vond een fijn plekje en voelde dat het me goed deed, dat ik los kon laten en me vredig voelde met mezelf.