crisis

Het voelt aan als crisis, als een heel belangrijk punt waar ik nu aangekomen ben.

Ik voel me sterk; sterker, helderder en vrijer dan ooit. Mijn vrijheidsdrang is enorm, het zindert in mij, er is geen weg meer terug. Tegelijk is mijn leven zo ontzettend spannend. Jerry heeft heel veel moeite met Roel in mijn leven. Zo gemakkelijk hij mee bewoog met Lode en Toon, zo moeilijk heeft hij het nu met Roel. Meer en meer vermoedt Jerry dat hij destijds zichzelf voorbij is gelopen, niet heeft gevoeld wat er eigenlijk zat; jaloezie en "nee". Bij Roel kan hij dat niet langer volhouden. Zijn gevoelens vinden een weg naar buiten, via zijn lichaam en in zijn emoties. Hij heeft ze niet weggedrukt om zichzelf te saboteren maar uit liefde voor mij, omdat het hem zo duidelijk is dat dit mijn weg is, omdat hij zo graag mee wil met mij op weg, omdat hij het zo graag wil kunnen....

Het is goed dat zijn gevoelens nu komen, dat hij ze niet langer van zich af kan houden. Jerry heeft mij nodig nu, dat is me volkomen duidelijk. Ik ben er voor hem, ik hou van hem en wil het allerbeste voor hem. Ik vraag me af wat hij ten diepste wil in zijn leven; wil hij een monogame relatie? Wil hij een rustiger leven dan dat ik hem bieden kan? Wil hij ook in vrijheid leven maar stuit hij nu op oud zeer wat eerst om aandacht vraagt? Hij weet de antwoorden (nog) niet, ik ook niet. De komende tijd gaat hij dat onderzoeken.

Terwijl Jerry het zo moeilijk heeft voel ik me vrijer dan ooit. Het is vanzelfsprekend voor mij om Jerry te steunen in wat er is; ik hou van hem en wil het allerbeste voor hem. Het allerbeste... ja, maar een stap terug doen in mijn vrijheid zal ik niet doen, dan verloochen ik mezelf. Dat voelt nieuw aan; er voor hem zijn en tegelijk mezelf meer en meer trouw blijven in wat ik wel en niet kan doen; welke stap kan ik zetten vanuit liefde en betrokkenheid en welke gaat ten koste van mij? Ik blijf mezelf, en daarmee Jerry ook, meer en meer trouw.

Ik heb besloten Roel de komende tijd heel weinig te zien om Jerry zo meer rust te bieden om te kijken wat er is in hem, en om er voor hem te kunnen zijn. Dit voelt goed, ik voel me nog even vrij. Dit is wat Jerry nu nodig heeft en dat doe ik graag. Mijn relatie met Roel verandert daarmee niet en mijn beleving van mijn vrijheid ook niet. Ik weet dat het tijdelijk is en dat weet Jerry ook. Het is geen aanpassen wat ik doe, ik doe geen enkele stap terug. Dat wat ik doe is zoveel mogelijk ruimte creëren voor Jerry en daarbij blijf ik mezelf, mijn verlangens, mijn weg, trouw.

Ja, het voelt aan als crisis... omdat Jerry niet weet of hij leven wil en kan met mij, met mijn vrijheidsdrang, en ik... ik vraag me af of Jerry mij genoeg ruimte zal kunnen bieden om mijn vrijheid te leven zoals ik dat wil. Ik wil zelf beslissen of ik mijn hoofd kaal scheer, hotpants draag, met wie ik omga en hoe mijn contacten er uitzien. Ik ben van mijzelf en wens daarin geen beperkingen van een partner. Is dat egoïstisch? Voor veel mensen wel. Voor mij niet. Uiteraard neem ik mijn verantwoordelijkheden die horen bij moederschap en partnerschap, maar ik ga niet mee in onvrijheid. Ik ben nou eenmaal een vrij mens, ik ben van mezelf. Ik wil liefde leven, ik wil vrijheid leven. Liefde laat los, al het andere is angst, of afhankelijkheid en dus ook angst.

Het is dus crisis in mijn leven....
en ik voel me sterker, vrijer, en helderder dan ooit. Terwijl mijn vrijheidsdrang door me heen zindert voel ik me tegelijk heel rustig. Dit is wat er is en ik voel vertrouwen hoe het leven verder gaat. Linksom is goed, rechtsom ook. Ik weet dat alles wat ik doe goed zal zijn en zo niet, dat ik mijn koers dan weer zal wijzigen.
Afgelopen weekend was ik met Jerry en de kinderen bij Lode. Ik vertelde Lode over hoe het met me gaat. Ik zei "ik voel me zo sterk, zo vrij. Al verdwijnt Jerry morgen uit mijn leven, al verdwijnt Roel morgen uit mijn leven... het is allemaal goed, ik heb mezelf, ik heb niets te verliezen". Ja, ik heb mezelf... wat is dat fijn! Want linksom of rechtsom... mezelf verliezen zal me niet meer gebeuren...