ben ik in de war?

Ben ik in de war?

Ben ik in de war om ons gezinsleven op het spel te zetten voor "een liefde"? Is het een vlucht, mijn relatie met Roel? Zoek ik spanning? Hoeveel "Roelen" volgen er nog? Mag ik, kan ik van Jerry vragen wat ik van hem vraag? Deze vragen bestormen me soms. Ik voel me soms schuldig en een "ontevreden, verwend nest".

Maar als ik met meer liefde naar mezelf kan kijken, wat me meestal lukt, voel ik dat dit, mij alsmaar meer verbinden met onvoorwaardelijke liefde en vrijheid, is wat ik te doen heb. Want als ik het niet zou doen, zou ik het stoppen vanwege angst en vanuit mijn schuldgevoelens. Ik zou mijn relatie met Roel alleen stoppen vanuit de angst om mijn veilige, gezellige thuishaven te verliezen en vanuit schuldgevoelens naar Jerry, dat ik hem "dit niet aan wil doen". Maar vanuit angst en schuld wil ik niet mijn keuzes maken. Wat heeft Jerry er aan als ik stop met Roel vanuit angst, vanuit schuldgevoelens? Voor mij is dit hol, leeg. Als ik eigenlijk iets wil en ik doe het toch niet omdat ik bang ben, omdat ik Jerry niet wil kwetsen, ben ik hem dan trouw? Nee, dan pas bedonder ik hem. Ik ben Jerry trouw door hem continu te laten zien wat er in mij is. Hij weet alles van mij; mijn verlangens, mijn angsten... dat is wat ik ben nu. Ik ontneem hem alleen maar iets als ik mezelf, en dus hem ook, ontrouw ben. Iets achterhouden om de "lieve vrede" te bewaren, of om Jerry pijn te besparen, is voor mij vergelijkbaar met liegen; ik zeg misschien niet iets wat niet waar is, maar ik zeg ook niet alles wat wel waar is.

"Lieg niet tegen me, niet over iets groots, niet over iets anders, liever hoor ik het vernietigendste dan dat je liegt, want dat is nog vernietigender", zingt Ramses Shaffy. Dáár gaat het mij om. Ik wil gekend worden en de ander kennen. Ik zou van Jerry ook niet willen dat hij iets doet, of laat, om de "vrede" met mij te bewaren. Nee, dan pas heeft hij ruzie! Ik wil dat hij leeft en me laat zien wat er is. Ik leef liever, veel liever, met de (misschien harde) waarheid, dan met welke (goedbedoelde) leugen dan ook.

Ik schreef in mijn stuk "compromis-loos" dat ik vrijheid wil en daar geen concessies in doe. Voor mij heeft vrijheid alles met verantwoordelijkheid te maken. Vrijheid is geen vrijbrief om alles maar te willen, als een kip zonder kop, en maar zien wat er gebeurt. Nee, voor mij is vrijheid elke stap dichter bij mezelf, elke stap waarin ik mezelf meer trouw kan zijn, dit te delen met de mensen om mij heen, en daarbij mijn verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, voor mijn relaties, voor mijn gezin. Geen enkele keuze is vrij van beperkingen. Als ik naar Roel ga kan ik er niet voor mijn kinderen zijn. Paulo Coelho schrijft in De Zahir "Vrijheid is niet hetzelfde als ongebondenheid, maar vrijheid is het vermogen om keuzes te maken - en me aan datgene te binden dat het beste voor me is."

Ook vraag ik me van tijd tot tijd af of ik omwille van de kinderen mijn vrijheidsdrang minder prioriteit zou moeten geven, om andere keuzes te maken waardoor ik meer zekerheid creëer voor een veilig gezinsleven. Onder deze gedachte zit ook angst en schuld. De angst om de kinderen op te zadelen met gescheiden ouders, en dat ik het ben die "het verknalt", dat het mijn schuld is omdat ik me niet conformeer aan de normen die gelden in het gezinsleven. Maar ook hierin denk ik oprecht dat het belangrijker is om autonoom, onafhankelijk te zijn en je passies te volgen. Ik las een interview met Mansukh Patel waarin hij stelde dat kinderen baat hebben bij het grootst mogelijk evenwicht dat de ouders bereiken kunnen in zichzelf. Ik denk dat dat waar is. En hoe bereik je het grootst mogelijke evenwicht in jezelf? Ik denk door je diepste verlangens serieus te nemen, alsmaar te groeien in (eigen)liefde, en keuzes te maken die uit liefde voortkomen. Ik merk aan mijn kinderen dat als ik groei, ik ook voor hen weer een beetje betere moeder kan zijn, dat zij daar ook door groeien. Bovendien kan ik niet overzien welke stap meer zekerheid biedt op een veilig gezinsleven, want ik weet ook dat als ik mijn kop in het zand steek, mijn passies begraaf, ik mezelf ontrouw ben en dat de kans dat ik Jerry ooit verlaat erg groot is omdat ik dan waarschijnlijk denk dat het door hem komt, dat ik me door hem laat beperken, dat hij niet de goede man voor mij is.

Dat ik zo ga staan voor mijn relatie met Roel, is omdat die zo belangrijk voor mij is. Het biedt me zoveel. En juist daardoor heeft Jerry het er ook moeilijk mee, omdat hij ook al heel snel in de gaten had hoe belangrijk het voor me is. Volgen er nog meer "Roelen"? Wie weet. Deze Roel is fantastisch maar hij belooft mij niets, en ik hem ook niet. Hoe kan je ook iets beloven wat niet in het nu is? Ik weet toch niet wat er morgen gebeurt, laat staan volgend jaar. Roel is erg belangrijk in mijn leven nu. Het contact met hem is zo voedend voor mij dat het me veel waard is. Of dat volgend jaar nog steeds zo is, dat weet ik niet, zoals ik niets weet wat over een jaar pas is. Ik kan alleen kiezen door me in het moment te verbinden met dat wat het beste voor me is.

Misschien verlies ik Jerry door mijn leven te leven zoals ik doe. Misschien verlies ik Roel om welke reden dan ook. Ik hou van hen en ik heb ze heel erg lief maar het is voor mij geen doel op zich om ze te houden, om ze aan mij te binden. Zij zijn even vrij als ik. Ik wil mezelf zijn, ik ben niet bezig het hun naar de zin te maken zodat ze bij mij blijven. Natuurlijk maak ik het ze naar hun zin, omdat ik dat heel fijn vind om te doen, omdat ik van ze hou. Niet vanuit angst dat ik ze anders later mogelijk verlies. Elke stap, elke handeling is er één vanuit liefde of vanuit angst. Elke stap. Ik wil me niet door angst laten leiden. Ik wil me door liefde laten leiden. Vanuit liefde geven is onvoorwaardelijk geven en dan hou je je niet bezig met wat je er voor terugkrijgt.