zeeland

In de vakantie ben ik met de kinderen en Roel een aantal dagen in Zeeland geweest. Jerry vond dat van tevoren ontzettend moeilijk. Toen we eenmaal in Zeeland waren ging het eigenlijk heel goed. Jerry werkte die dagen maar had ook een dag met een vriendin in de sauna afgesproken en hij logeerde de andere twee dagen bij twee andere vriendinnen. Hij had het fijn met hen en op deze manier had hij ook afleiding. Het hielp hem om zijn aandacht te houden bij zijn eigen activiteiten.
Wij hadden superfijne dagen met elkaar in Zeeland. Het contact tussen de kinderen en Roel is zo mooi. Voor mij is het een bijzonder cadeau dat het klikt zoals het klikt. Met Roel had ik het superfijn, ik vind het heerlijk om met hem samen te zijn, het is zo rustig, zo gezellig, zo inspirerend. We vinden elkaar moeiteloos in wat werkelijk belangrijk is voor ieder van ons.

Ik wilde heel graag dat het door kon gaan om naar Zeeland te gaan. Dat Jerry niet zou staan te springen had ik natuurlijk wel verwacht. Ik had het hem een aantal weken van tevoren voorgesteld. Toen zei hij "Ik moet er toch aan wennen..." en stemde daarmee min of meer in. Toen het dichterbij kwam had Jerry er meer moeite mee. Hoe doe ik dat dan... als ik wel naar Zeeland wil, maar ook Jerry niet wil forceren? Hoe ziet mijn liefde voor Jerry er dan uit? Hoe neem ik dan verantwoordelijkheid voor mijn relatie met hem?

Voor Jerry en mij is het inmiddels gewoon dat we onszelf met alles wat er is, willen accepteren. Dus dat ik naar Zeeland wilde, voelde prima voor mij, ook om dat aan Jerry voor te stellen terwijl ik vermoedde dat het niet makkelijk voor hem zou zijn. Ik dacht wel na over de tijd die we ervoor en erna hadden, konden we dan veel samen zijn? We planden de dagen ervoor en erna zoveel mogelijk vrij voor elkaar en ons gezin. Vanaf het moment dat Jerry met bezwaren kwam, voelde ik me vastbesloten om wel vast te blijven houden aan mijn wens om naar Zeeland te gaan, maar om alle ruimte voor Jerry's gevoelens en bezwaren te maken. Ik luisterde naar hem. Samen met hem probeerde ik onderscheid te maken tussen wat zijn gevoelens waren en wat daadwerkelijke bezwaren waren. Want gevoelens... ja, die mogen zijn, het is zo belangrijk om daarin gehoord te worden, ontvangen te worden met je angsten, verdriet of wat het ook is. Ik vind alleen niet dat je er naar hoeft te handelen, ik hoef mijn wensen niet aan te passen zodat Jerry zijn gevoelens niet tegenkomt. Bezwaren dat het niet goed zou zijn, om welke reden dan ook, wil ik onderzoeken en dat deden we dan ook.

Ik zei Jerry, en dat doe ik vaak, dat hij altijd met alles welkom is wat hem bezighoudt. Ook in de nacht, ook als ik niet thuis ben. Zo heb ik, als ik bij Roel ben, altijd mijn mobiel in de buurt, en altijd aan. Dit doe ik alleen voor Jerry, anders zou ik mijn mobiel uitzetten als ik bij Roel ben, maar voor Jerry staat hij altijd aan en ligt hij naast het bed als ik lig te slapen. Ik wil er altijd voor hem zijn als hij mij spreken wil.
Wanneer hij het moeilijk had, de dagen voordat we naar Zeeland gingen, was ik er voor hem zo goed als ik kon. Ik had hem lief, hield hem vast, luisterde naar hem, vroeg wat hij nodig had, leefde met hem mee, dacht met hem mee maar maakte mezelf niet tot "oplossing van het probleem" door mijn plannen af te lassen. Het bleef zíjn moeite met míjn keuze. Eigenlijk was ik er de hele dag door voor Jerry, ik was alert op hoe het met hem ging en maakte tijd wanneer hij dat nodig had. Ik was de laatste tijd zo waakzaam op Jerry dat ik 's nachts vaak wakker werd, en niet meer kon slapen. Ik was dan zo betrokken en met mijn aandacht bij hem, dat het zoveel van me vroeg dat ik er onrustig van sliep.
Ik heb wel getwijfeld of het door kon gaan om naar Zeeland te gaan, en heb ook bedacht dat het mogelijk zou zijn dat ik eerder dan gepland naar huis zou gaan, voor Jerry. Ik kan er prima mee leven dat hij er allerlei gevoelens in tegenkomt, dat hij het er niet makkelijk mee heeft. Maar met hart en ziel in Zeeland zijn terwijl Jerry er echt onder lijdt... nee, wanneer ik het “lijden” vind, voelt het niet meer goed. Als ik dan wel zou gaan zou het aanvoelen als forceren en voorbijgaan aan respectvol en zorgzaam handelen. Dan zou ik mijn plannen om naar Zeeland te gaan met de kinderen en Roel, uitgesteld hebben, maar niet afgesteld. Dan was de tijd nu nog niet rijp voor deze stap.

In Zeeland belde ik Jerry regelmatig, dat doe ik overigens altijd als ik niet thuis ben, ik hou altijd contact met hem. Niet omdat ik vind dat dat moet, maar omdat ik dat fijn vind. Ik vind het fijn te weten hoe het met Jerry gaat, hoe het met zijn werk gaat, hoe hij zich voelt en het samen over onze kinderen te hebben, en ik vertel ook graag hoe het met mij gaat. Als ik weet dat hetgeen ik doe gevoelig ligt bij Jerry, ben ik alert en attent op wat ik daarin voor Jerry kan doen. Bellen, sms’en, hem helpen goed voor zichzelf te zorgen door dingen te doen die hij fijn vindt... Ik voel me te allen tijde Jerry's vriend, ook al ben ik bij wie dan ook en doe ik misschien op dat moment iets waar hij het hartstikke moeilijk mee heeft, of iets dat hij liever niet heeft. Ik draag altijd mijn trouwring, met plezier. Andere sieraden doe ik soms af, maar mijn trouwring niet. Ik voel me altijd trouw aan Jerry want trouw betekent voor mij trouw zijn aan mezelf en me van daaruit verbinden met de ander. Met Jerry voel ik die verbinding altijd.