waar het mij om gaat

Waar het mij in de kern om gaat is om míjn leven te leiden, precies het mijne. Trouw zijn / worden, aan mijn diepste waarheid, mijn diepste verlangen, daar naar handelen, dat leven. Hoe meer ik daar contact mee voel en ernaar handel, hoe energieker ik word, hoe levenslustiger, hoe authentieker, hoe meer ik geniet van het leven, hoe meer ik te geven heb. Dat, mijn streven naar het mijne en daarnaar te leven, is voor mij ten diepste vrijheid, ten diepste "zijn", ten diepste goddelijk. Vrijheid maar tegelijk ook verantwoordelijkheid. Voor mij bestaat er geen vrijheid zonder verantwoordelijkheid.

Deze ontwikkeling in mijn leven is de laatste jaren vooral zichtbaar geworden op het vlak van mijn intieme relaties. Ik wil aangaan wat er is, met wie dan ook en me daarbij niet laten weerhouden door vormen en normen over wat hoort. Met vormen bedoel ik dat je met je ouders zo hoort om te gaan, met je buurman zo, met je partner zo en je vriend zo. Er zijn zoveel ongeschreven regels in omgang met wie dan ook. Ik voel al een hele tijd de behoefte om los van welke vorm, te zien wat er is tussen mij en de ander, en daarnaar te handelen. Voorbij het "moeten" en "niet mogen", want beide betekenen voor mij onvrijheid.

Dit verlangen om elk moment "nieuw" te kunnen zijn, om aan te gaan wat er is, vroeg om nieuwe afspraken. Concreet betekende dit dat ik sinds tweeëneenhalf jaar geen monogame relatie meer heb met Jerry. Ik wil ten diepste vrij zijn, van mezelf zijn, niemand iets verschuldigd zijn, me niet verplicht voelen, of wat dan ook. Jerry is daar, toen ik hem dit voorstelde, in meegegaan. We hebben het nu erg fijn met elkaar maar het is ook geregeld moeilijk en heel spannend geweest tussen ons, de laatste jaren. "Wat heb ik dan met jou als je ook van hem houdt", en "Je bent intiemer met hem dan met mij.". Dit soort van gedachten en overtuigingen van Jerry waren soms grote, grote hobbels om te nemen. Maar we zijn nu waar ik zo graag ben; ik woon met Jerry en onze kinderen en ik voel me vrij om van wie dan ook te houden, vrij om zelf mijn vrienden te kiezen, vrij om contacten wel of niet te lverdiepen, wel of niet te vrijen, precies zoals het in mij komt (en natuurlijk volledig afgestemd op de ander!) Ik vind het fantastisch; Jerry en ik houden van elkaar om wie de ander in wezen is en onze relatie beperkt ons niet in onze contacten met anderen.

Ik beloof niemand meer iets behalve dat ik de intentie heb mezelf trouw te zijn en van daaruit de ander met respect en met een open hart te behandelen. Ik heb een prachtig leven, met veel superfijne mensen om me heen. De liefde stroomt alsmaar meer, met de buurvrouw, een blik in iemands ogen bij het passeren, korte of lange vriendschaps- of liefdesrelaties. Voor mij is dit rijkdom; leven in liefde, in het moment, los van "moeten" en "mag niet".

Jerry beloof ik met het oog op de toekomst niets meer. Al zeg ik hem wel dat ik me niet anders voor kan stellen dan dat ik mijn hele leven van hem zal houden. Ik vind hem een prachtmens en ik vermoed dat dat altijd zo zal blijven. Maar ik kan alleen maar zeggen wat er nu is en wat ik nu wil. Vormen veranderen, dat is nou eenmaal het leven. Of we over tien jaar nog steeds samen onder één dak wonen weet ik niet. Ik weet wel dat het allemaal goed is, het "moet" niet meer. Door zo te leven heb ik veel losgelaten; het loslaten van schijnzekerheden, illusies en verwachtingen. Gandhi zei: "Wie van iemand iets verwacht, geeft zijn vrijheid weg." Dit inspireert mij mateloos en stimuleert me om voluit op mijn eigen benen te gaan staan, me niet afhankelijk te maken van iets buiten mij en te leven wat er in mij is.

Ik ben de afgelopen jaren enorm veel angsten tegen gekomen. Tegen de maatschappelijke norm en tegen mijn verinnerlijkte normen ingaan, leverde veel innerlijke conflicten op, en veel angst. Zo was ik heel bang mijn kinderen met gescheiden ouders op te zadelen door mijn "egoïstische" vrijheidsdrang. En angst om Jerry, met wie ik het zo fijn heb, te verliezen. Hoe vaak ik boos was op mezelf, dat ik niet gewoon was als "een ander" en me goed kon voelen in één liefdesrelatie... ik vervloekte mezelf soms om mijn verlangens en mijn vrijheidsdrang! Gelukkig waren dat veelal momenten. Meestal kon ik de verbinding blijven voelen met mijn wezenlijke drijfveer; staan voor datgene wat er in mij is, en het streven naar zuivere, schone, onvoorwaardelijke liefde. Het heeft veel moed gevraagd maar bij elke stap die ik dichter naar mezelf zette, voelde ik me zó goed, dan wist ik zo zeker dat dit mijn weg was, mijn "heilige" weg.

Hier gaat mijn weblog over, over mijn weg naar vrijheid via mijn relaties. Dat wat ik meemaakte in mijn contacten, wat me raakte, verwarde, de lessen die ik leerde, heb ik woorden gegeven zoals ze in me opkwamen. Ik houd niets achter, op mijn blog staat mijn ziel en zaligheid. Ook dat heb ik geleerd, dat ik niets te verbergen heb als ik leef wat er in mij is. Mijn blog wordt vooral gelezen door mensen die polyamoreus (willen) leven. Mensen die net als ik het monogame denken en leven, achter zich willen laten. Mijn blog lijkt te gaan over polyamorie, maar het gaat in feite over vrijheid, over mijn weg naar binnen. Het zou zo kunnen zijn dat ik over een tijdje niet één partnerrelatie meer heb en die ook niet meer wil. Het gaat over mezelf trouw zijn, in het nu. Het was blijkbaar mijn weg van de laatste jaren dat het vooral dit thema betrof waarop ik mijn vrijheid had/heb te winnen.

Trouw zijn aan mijn verlangens, daarmee bedoel ik niet alles maar uitleven, als een kip zonder kop, zonder verantwoordelijkheid. Voor mij gaat het om het diepe, zuivere verlangen, over mijn weg, mijn diepste zijn. Daar wil ik trouw aan zijn en ruimte in mijn leven voor creëren. Je kunt verlangen ook uitleggen als kiezen voor de makkelijkste weg, de weg van de minste weerstand, dat kan er soms ook uit zien als verlangen. Maar dat bedoel ik niet, dat is voor mij meer "vertier" en jezelf ontlopen. Ik voel heel goed in mezelf het verschil tussen zuivere en onzuivere motieven. Trouw zijn aan mezelf betekent trouw zijn aan dat wat ik herken als mijn zuiverste drijfveren.