deel 2: "de ware" willen zijn

Het idee van de ware is voor mij dus geen realiteit meer. Maar waarom had ik een soort van medelijden met de man op wie het etiket “mijn ware” was geplakt? Wat zei dat over mij?

Vroeger wilde ik graag de ware zijn voor mijn liefjes. Ik deed daar, veelal onbewust, mijn best voor en ontleende daar een vorm van bestaansrecht uit. Ik paste me aan en was bang dat de ander ooit tegen mij zou zeggen dat ik toch niet zijn ware was. Ik was niet mezelf en daardoor kon ik door de mand vallen, waar ik ook bang voor was. Ik was bang dat de ander mij “niet goed genoeg” zou vinden wanneer ik mezelf zou zijn. In wezen vond ik mezelf niet goed genoeg en was ik bang dat mijn lief daar ook achter zou komen. Wat een angst, wat een isolement!

Ja, ik heb me veel in bochten gewrongen om maar vooral de ideale partner te zijn. Uiteindelijk kon ik dat nooit volhouden. Doorgaans beëindigde ik relaties als ik mezelf totaal verloren had in de ander. Ik herinner me nog een moment met Jerry waarin ik dit patroon doorbrak.
We hadden een conflict omdat ik iets anders wilde dan hij van mij verwachtte. Wat ik wilde was behoorlijk “not done”. Doorgaans koos ik ervoor om me aan te passen aan de verwachtingen van anderen maar dit keer was het me gelukt om mijn verlangen serieus te nemen en tegen de heersende normen in te gaan. Jerry was het er niet mee eens en sputterde tegen. Ineens zag ik helder wat er aan de had was. Ik voelde zo’n kracht in mij opkomen: “Ik voldoe nu niet aan jouw beeld van hoe jij mij het liefste ziet. Ik ben nu niet jouw ideale vrouw, jammer voor jou! Maar dit is wat er is in mij. Daar heb ik het, en jij dus ook, mee te doen!”

Ik herinner me het voorval nog maar nauwelijks maar wel de kracht die er in mij ontstond en de euforie! Wat een bevrijding, wat een ruimte gaf ik mezelf in dat moment. Niet langer me aanpassen, anders willen zijn dan ik ben, maar trouw zijn aan mijn eigen verlangens, tegen de sociale druk van “hoe het hoort” in. Niet langer me conformeren aan een rol, maar zijn met wat er is in mij. Liever de ander teleurstellen dan mezelf ontrouw zijn. Dat ik mezelf bevrijd had van het juk de ware voor Jerry te willen zijn… het was een groot cadeau aan mezelf. En uiteindelijk ook aan Jerry want hij heeft sindsdien een meer authentieke partner aan mij.

Dat zou het kunnen zijn, mijn ongemakkelijkheid over de man in kwestie die het etiket “ware” had opgeplakt gekregen; dat hij mogelijk zijn best zou gaan doen om te voldoen aan het beeld dat zij van hem had. De keuze is om dat proberen waar te maken of niet, wat betekent dat je jezelf verloochent of geconfronteerd wordt met de teleurstelling van je lief. Want verwachten dat de ander je ware is, kan niet anders dan op teleurstellingen uitdraaien. Hoe groot de liefde is. Want verwachtingen creëren teleurstellingen, het een bestaat niet zonder het ander.