afscheid van Toon

Toon beëindigde ons contact. De man die maar kort in mijn leven was, die ik niet hoefde te leren kennen om hem innig lief te hebben en waarvan ik zo veel leerde.

Onze eerste ontmoeting was een feest van herkenning en tegelijk zo gewoon als een brood kopen bij de bakker. Deze man riep totaal geen spanning bij mij op, ik voelde me meteen volkomen ontspannen en vertrouwd met hem. Toen we tijdens onze eerste ontmoeting samen naar een café liepen, zei ik tegen Toon; "Terwijl ik je niet ken, heb ik het idee dat ik je al zo lang ken". Ons contact groeide razendsnel. Telkens als we elkaar zagen of spraken hadden we binnen een mum van tijd contact over het meest wezenlijke wat er op dat moment in ons was. Het was zo vanzelfsprekend om me totaal te laten zien, vanaf het eerste ontmoeten. Toon stimuleerde me enorm. Met zijn liefdevolle aandacht en enthousiasme over mijn kwaliteiten, over hoe ik mijn leven leef… hij was zo enthousiast over het míjne daarvan, hoe ík het doe. Ik voelde me enorm gezien door hem in wie ik in het diepst van mijn wezen ben, wat ik met mijn handelen bewerkstellig en tracht te doen. Ik leerde me in het contact met Toon voluit over te geven aan dat wat er was in het moment, en te durven vertrouwen op mijn intuïtie.

Eva, Toons vrouw en moeder van zijn kinderen, wist vanaf het begin van ons contact. Ze zei Toon dat ze blij voor hem was en dat het prima voor haar was maar ze gaf soms ook signalen dat ze het moeilijk vond. Er was veel spanning in hun relatie, Eva had veel boosheid naar Toon wat de communicatie tussen hen bemoeilijkte.

Het samen zijn met Toon werden meer en meer haast spirituele ervaringen voor mij; ik voelde me telkens zo verbonden met wat ik te doen heb in mijn leven, ik voelde me in het contact met Toon zo "gedragen en verbonden" met God. Het voelt alsof ik doorgaans aan de zijkant sta onder de douche van God; ik voel het wel, ik voel de zachte straaltjes, ik voel de verbinding met boven. Het was wanneer ik bij Toon was alsof hij mij zachtjes bij mijn schouders pakte en me een paar kleine pasjes liet zetten waardoor ik de volle kracht kon voelen van de verbinding met boven. Wat een krachtige straal, wat een krachtige verbinding voelde ik met wat ik te doen heb in mijn leven als ik samen was met hem. Nooit eerder wist ik dat die straal van boven zo sterk is.

Ik ging naar de uitvaart van Toons vader en wist dat ik daar Eva zou ontmoeten voor de eerste keer. Na de uitvaart liep ik op Eva af. Ik maakte contact met haar en zei haar dat ik niet alleen voor Toon kwam maar ook voor haar. Ik zei haar dat ik heel blij ben met Toon maar dat ik op geen enkele manier een belemmerende rol wil spelen in de relatie van haar met Toon. Het gesprek beleefde ik als heel heftig. Eva liet veel boosheid zien die ze heeft naar Toon, ook liet ze haar tranen zien om het verdriet om haar moeizame relatie met Toon. Ik kon het horen en kon nabij blijven.

De dag daarna sprak ik hier met Toon over. Ik sprak voor de eerste keer uit dat het misschien beter zou zijn voor Eva, en dus voor hun relatie die Toon zo graag verbeteren wil, dat ik van het toneel verdwijn. Toon twijfelde er aan of dat nodig was, of dat zou bijdragen aan een beter contact met zijn vrouw. Maar hij was geraakt door mijn beweging. Hij weet natuurlijk hoezeer ik hem lief heb en blij met hem ben in mijn leven. Dat ik ruimte wilde maken, dat ik hem los wil laten, omwille van zijn relatie met Eva, dat raakte hem. Zijn ontroering daarover hielp me nog meer om voluit te voelen wat mij drijft. Ik hou van hem en wil dat hij precies het leven leidt wat hij leven wil. Dat is het enige wat ik voluit ondersteunen wil. Hij wil zo graag verder leven samen met Eva. Hoe kan ik genieten van het samen zijn met hem als ik tegelijk misschien bijdraag aan het verlies van de vrouw die hij het liefste heeft?
De week daarna spraken we er telkens over als we elkaar aan de telefoon hadden. Meer en meer voelde ik veel verdriet bij het idee van het loslaten van Toon. Maar veel sterker was mijn drang naar zuiver, belangeloos liefhebben. Wanneer is liefde dienend en wanneer is het dat niet, vroeg ik me af. En wanneer is het eigenbelang? Wanneer is het opoffering? Ik wil het allerbeste voor Toon, dat hij ten diepste zijn eigen leven leidt en als ik daar op wat voor een manier een belemmerende rol in speel dan wil ik dat niet langer. Trouw zijn aan mezelf en aan de ander helpt me zo om vrij te kunnen liefhebben, zonder eigen belang. Als ik hier voluit contact mee had dan voelde ik een enorme kracht in mezelf opborrelen.

Vorige week belde Toon en beëindigde hij ons contact. Hij wil voor zijn relatie met Eva vechten en wil zeker weten dat daarbij geen factoren van buiten zijn die een nadelige invloed daarop zouden kunnen uitoefenen. Ik voelde me blij dat hij tot deze beslissing was gekomen, dat het voluit zijn beslissing was. Ik voelde tegelijk ook zo'n verdriet om los te moeten laten. We huilden samen en tegelijk voelde ik zo'n enorme kracht in mij, een waarheid dat alleen dit de weg is; liever verdriet dan de liefde vertroebelen met oneigenlijke motieven.

Na het telefoongesprek besloot ik om mijn lievelingswandeling te gaan wandelen. Ik had zoveel verdriet maar voelde me ook zo dankbaar dat Toon uberhaubt in mijn leven was gekomen. Ik voelde ook vertrouwen in mijzelf, in Toon, in de situatie, in het leven.. dat het precies gaat zoals het goed is. Ik weet inmiddels dat afscheid ook weer “nieuw begin” met zich mee brengt, dat loslaten niet verliezen betekent, dat er nieuwe “kadootjes” liggen te wachten, door de pijn heen.

Toen Jerry thuis kwam die avond waren de kinderen nog wakker. Ik zei alleen dat ik vanavond wat verdietigs met hem delen wilde en vertelde dat Toon ons contact had beëindigd. “Oh, wat jammer voor je”, zei hij en kwam naar me toe en pakte me vast. Ik zag in zijn ogen zijn oprechte betrokkenheid, dat deed me zo goed. Ik vind het nog altijd heel bijzonder.. dat ik met hem mijn liefde voor andere mannen kan delen.

Toen de kinderen in bed lagen vertelde ik uitgebreid over mijn telefoongesprek met Toon en liet mijn tranen de vrije loop. Toon had me aan de telefoon ook gezegd dat, los van deze beslissing, hij had nagedacht over het vrijen met mij. Dat hij niet met andere vrouwen wilde vrijen en dat hij met mij en met Jerry had willen praten over vrijen met mij zonder condoom. Hij wilde het veilig hebben voor ons allemaal en er open over praten met Jerry en mij. Dat vond ik zo bijzonder; er ging voor mij zoveel toewijding, zoveel commitment vanuit naar mij. Dat deed me heel goed. Dat hij dat bovendien open met Jerry wilde bespreken.. ongelooflijk mooi! Ik schatte in dat dit voor Jerry mogelijk onaangenaam was om te horen maar ik wilde het toch zeggen omdat het voor mij belangrijk was. Toons oprechtheid naar mij en naar Jerry deed me zo goed. Ik vertelde het Jerry en hij zei; “Als je dan zwanger zou raken dan moet het gewoon zo zijn en dan is dat prima, dan komt het kind er gewoon bij”. Ik zag ook in zijn ogen dat hij het (op dat moment) meende, ik zag zoveel zachtheid in zijn ogen. Ik huilde blije tranen; niet omdat ik een kind wil met Toon, ik geloof niet dat ik nog een kind wil van wie dan ook, maar dat ik dat mag willen! Dat ik niet alleen maar mag houden van andere mannen maar ook nog een kind met ze mag willen… Ik zei Jerry hoe ik dit waanzinnig indrukwekkend vond van hem, hoe groots ik hem vind. “Ik hou zoveel van je”, zei hij en ik kon dat zo voelen, zien, beleven.
Dat Jerry zo onvoorwaardelijk achter mij staat, dat ik met al mijn verlangens welkom ben bij hem… Dat ik mijn verlangens mag hebben zoals ze komen, dat ik ze uit kan spreken naar hem… Ik mag zijn wie ik ben met alles wat er is in mij..
Het helpt me om weer een stukje in mezelf te zakken, nog meer voluit mezelf te mogen zijn met alles wat er is in mij … wat een vrijheid!

Diezelfde avond al.. zo’n groot kado…. door het vedriet heen…